ـ من در رختخوابم بودم، نداي حضرت حجت را شنيدم و در چشم به هم زدني، خودم را به اينجا رساندم؛
ـ نوای دعوت را شنيدم، سوار بر ابرها شدم و با شتاب خود را به شما رساندم؛
ـ زمين زير پايم طي شد، در چشم به هم زدني از غرب عالم به بيت لله الحرام رسيدم؛
ـ  بدون وعده و قرار قبلي با شنيدن طنين صداي امام، خود را به ايشان رسانديم و آماده ي بيعت هستيم...
اين ها کساني هستند که به دستور قرآن عمل کردند و در خيرات بر همه سبقت گرفتند. خداوند آن ها را از شرق و غرب عالم در کمتر از چشم بر هم زدني مثل تخت سلميان به مکه نزد فرزند حضرت رسول رساند.
اين راهبان شب و شيردلان روز، فولاد دل هايي هستند که مردم آن ها را سوار بر ابر، در حال طي الارض و يا سوار بر اسب، در مسير رسيدن به مکه ديده اند.
کلمه ي "خيرات" که در قرآن به کار رفته است، به معني پذيرش ولايت اميرالمومنين است. ياران حضرت مهدي عليه السلام ولايت حضرت علي را با تمام وجود پذيرفتند و در آن بر ديگران سبقت گرفتند، بنابراين خداوند آن ها را از همه جاي عالم جمع کرده است.

"پس به خيرات سبقت و پيشي گيريد، هرکجا باشيد خداوند شما را خواهد آورد(1)"

پي نوشت:
سوره بقره، آيه148.

منبع: سيماي حضرت مهدي در قرآن، سيد هاشم بحراني؛
روزگار رهايي، ص401ـ 428